De Britse Exit blijft maar door mijn hoofd spoken. Groot Brittannië en Noord Ierland hebben ervoor gekozen om uit de Europese Unie te stappen. Tenminste, de inwoners hebben vóór gestemd. Stel dat het Verenigd Koninkrijk een onderneming is, wat is daar dan gebeurd?

Medewerkers aan de macht

De medewerkers van de onderneming mogen stemmen over een strategische keuze van de onderneming. Dat is niet hun dagelijkse werk. Ook hebben ze misschien niet alle informatie om de juiste keuze te kunnen maken. In de BV Verenigd Koninkrijk heeft de ontevreden onderstroom geen geloof in het management en grijpt zijn kans waar om het management weg te stemmen. Deze keuze is helaas niet in het belang van de continuïteit van de onderneming. Ieder doet zijn ding maar ook geen stapje extra. De onderneming gaat ten onder en de medewerkers zitten zonder werk. Nog ontevredener. Heeft het management gefaald, omdat de medewerkers kiezen voor een andere koers?

Management ook onwetend

Voor het management is het maken van strategische keuzes wél dagelijkse kost, maar ook zij hebben last van onwetendheid. Strategische keuzes zijn op voorhand wel te beredeneren, maar alleen achteraf te beoordelen. Niemand weet exact wat de toekomst brengt, er zijn teveel variabelen. Maar in mijn ogen dient het management wel dusdanig ontwikkeld te zijn, dat de kans dat zij de juiste keuze maken groter is dan wanneer de medewerkers dat doen. Het is dus aan hen om dit soort keuzes maken. Omgekeerd gaat het ook niet goed als de directeur plaatsneemt achter het stuur van een asfaltmachine.

Jaknikkers in BV Turkije

Zo’n Brexit, of in zijn geval Texit, zal Erdoğan niet snel overkomen. Zíjn beleid wordt niet zomaar weggestemd. De BV Turkije kunnen we vergelijken met een onderneming met een autoritaire directeur die alleen jaknikkers om zich heen verzamelt. De strategische keuzes die hij maakt worden nooit tegengesproken. Met andere woorden, zijn keuzes worden kritiekloos aanvaard. Voor de lange termijn kan dat een gevaar voor de continuïteit zijn, want hoe realistisch zijn de keuzes van Directeur Erdoğan?

Ivoren torens en oordoppen

Het lijkt me ook niet goed dat medewerkers binnen een organisatie volledig kunnen beslissen welke koers gevaren moet worden. Aan de andere kant moet het management wel weten – en rekening houden met – wat er in de onderstroom leeft. Leidinggeven is meer dan zeggen wat er moet gebeuren. Het is medewerkers betrekken en overtuigen luisteren naar hun twijfels, kritiek en angsten. Naar wat hen beweegt, en wat er leeft.

En daar zo nodig iets mee doen. Dat lukt niet wanneer je in een ivoren toren zit met je oren dicht. Blijf dus, als je ooit leiding gaat geven, feeling houden met je medewerkers. Dit geldt in het bedrijfsleven, maar natuurlijk ook voor de politiek. Mocht je ambitie daar liggen…

Peter-Jan